تفریح و سرگرمی

بازی کردن را رها نمیکنیم چون بطرف پیری می‌رویم؛ بطرف پیری میرویم چون بازی کردن را رها می کنیم.
)جورج برنارد شاء(

بزرگ شدن و رشد فکری، احساسی یا اجتماعی از کودکی با بازی شروع می‌شود و در طول زندگی هم ادامه پیدا می‌کند. شادمانی و طربناک بودن که هدیهٔ ما در هنگام تولد است با داشتن والدینی آگاه، دانا و توانا رشد می‌یابد و در طول زندگی میتواند ادامه پیدا کند اما تداوم آن مشروط به تعادل و توازن بین بازی و مسؤلیت پذیری است. یادگیری‌های کودکانه و پیدایش معلومات با بازی شروع می‌شود اما در بزرگسالی نمی‌تواند به بازیگوشی تبدیل شود؛ پس توازن شرطی اصلی و ضروری در این راستا است.

تفریحات سالم، به اندازه و مسؤلانه نقش بزرگی را در تندرستی، رفاه، آسایش و بهبود شرایط فیزیکی، روانی، احساسی و ارتباطی ما در بزرگسالی به عهده دارند. درواقع تفریح و سرگرمی مثل گریسی هست لابلای هشت چرخ دنده، در گردونهٔ بهزیستی ما.
زیاده روی در آن تبدیل به اعتیاد و وابستگی می‌شود و کمبود آن مایهٔ افسردگی و عدم رضایت از زندگی است. با متوازن بودن در تفریحات کودک درون با بزرگسالی مسؤل درون ما روبروست.